Ik doe mijn spreekbeurt over quilten..

.. zo voelde het gisteren een beetje toen ik een workshop gaf voor een groepje vriendinnen/oud studiegenoten. Ik was al  vroeg uit de veren om alles klaar te zetten. Hè, waarom wacht ik hier toch altijd tot het allerlaatst mee.. wat dat betreft ben ik nog weinig veranderd. Het zorgde dus ook voor een momentje van stress omdat ik de navulling van inkt voor het stempelkussen niet kon vinden. Terwijl ik dus héél zeker weet dat ik die heb. Té goed opgeruimd zullen we maar zeggen. Gelukkig was daar mijn reddende engel, in de persoon van Jeanneke, die me een paar kussens leende. Pfoe... opluchting, ik zag mijn workshop al in het water vallen. En natuurlijk, ik had ook malletjes kunnen maken maar dit werkt natuurlijk wel veel sneller en nauwkeuriger. (achteraf bleek ik voldoende te hebben aan mijn stempelkussen, maar goed..)

De bedoeling was om een kussenhoesje te maken. Dat kun je altijd wel gebruiken en is een leuk projektje om mee te beginnen, leek me zo. Mijn voorbeeld was ook nog niet af maar goed gedrapeerd om een kussen viel dat nauwelijks op!

Laatst had ik met Francoise al stoffenpakketjes samengesteld, kijk maar hoe gezellig ze hier al op tafel staan.

Er is door mijn vriendinnen heel hard gewerkt, het was een hele gezellige dag! Natuurlijk moest er ook het nodige bijgepraat worden want we zien elkaar maar een paar keer per jaar. 

Tussendoor namen we een korte lunchpauze met een kopje heerlijke pompoensoep, door T. gemaakt en een broodje. Daarna weer verder. J. kwam er 's middags ook nog bij en werd ook snel aan het werk gezet. De tijd vlóóg voorbij. Kijk maar eens hoe hard er hier gewerkt wordt:

Voor dat we het wisten was het 17.30 uur, tijd om te stoppen. Omdat  niemand klaar was, is er meteen een vervolgafspraak gemaakt en zijn de pakketjes mee naar huis gegaan om daar nog wat verder te kunnen werken.

Hier op het bankje zie je het voorbeeld van het hoesje: (ik zag net pas mijn benen in de spiegel!)

Wij sloten de dag af met een etentje bij De Kievitshoeve, een restaurant op loopafstand. Terwijl we daar zaten begon het te regenen maar gelukkig was daar oudste zoon die zijn moedertje en vriendinnen met alle plezier met de auto op kwam halen. Even een beetje proppen maar ach, het was maar een klein stukje!

In november gaan we verder. Als ik er aan denk zal ik nog een foto plaatsen van het eindresultaat.

Het was een hele gezellige dag en ik ben benieuwd of er weer wat mensen zijn besmet..!